Rozdział XII - Prawda miała wyjść na jaw ...

Perspektywa Belli :

Obudziłam się rano zupełnie wypoczęta. Uśmiechnęłam się sama do siebie – dawno tak nie spałam. Przeciągnęłam się na łóżku wyginając ciało we wszystkich kierunkach świata. Głowę skierowałam w stronę szafki nocnej gdzie leżała moja komóreczka. Chwyciłam ją do ręki i sprawdziłam godzinę. 11:47 , 12 września 2011. Kurwa co ? Spałam AŻ tyle ?! Momentalnie dałam sobie liścia w policzek* i oprzytomniałam. Wstałam szybko i... poczułam się jak tarzan ! Tylko, że taki damski... No wiecie – Tarzan to facet a ja jestem kobietą, kapujecie , nie ? A dlaczego tak poczułam? Ponieważ stałam NAGA w pokoju. I wiecie co najlepsze ? Nie wiem czemu! Wbiegłam w dwie sekundy do łazienki i wskoczyłam pod prysznic. Pomińmy, że biegnąc do łazienki wskoczyłam na mały dywanik i pojechałam przez pół łazienki oczywiście wywróciłam się na tyłek. Poczułam to podwójnie, bo … byłam naga. Tsaa, możemy ten fakt pominąć...

Przed wejściem pod natrysk związałam włosy w koka aby ich nie zmoczyć – przecież je wczoraj myłam. Zasunęłam kabinę od prysznica i momentalnie puściłam ciepłą wodę, która od razu zaczęła delikatnie spływać po moim ciele. Sięgnęłam po mój żel, który stał obok żelu Edwarda. Eward... o kurwa ! I wtedy skojarzyłam fakty! Spałam z nim ? To by wszystko tłumaczyło! Byłam naga. Nie pamiętam co było wczoraj. Edwarda przy mnie nie było. Przez te wrażenia żel wypadł mi z rąk i spadł na MAŁY paluszek! No kuźwa. Zawsze mam pecha!** Pośpiesznie się umyłam i zawinęłam w biały puchowy ręcznik, który raczej mało co zakrywał, ale go uwielbiałam bo... był puszysty! Przeszłam pewnym krokiem przez pokój i wparowałam do garderoby. Wybrałam dla siebie krótkie spodenki, czarną i zwykłą bokserkę. Do tego zestawudobrałam czarne trampki do kostek i pozłacany wisiorek z sową. Był dość długi i ciągnął się od szyi do mniej więcej 5 cm nad pępkiem. Ponownie weszłam do łazienki i usunęłam wszystkie gumki w wsuwki z włosów. Rozczesałam je i jak zwykle były falowane. Nie chciało mi się ich prostować – nie chciałam ich męczyć, więc związałam je w kłosa. Chwyciłam moją kosmetyczkę i pomalowałam rzęsy tuszem. Wyszłam z łazienki i skierowałam się na schody...

Gdy dochodziłam do kuchni poczułam cudowny zapach. Weszłam zainspirowana cudownym aromatem do kuchni i zauważyłam, że Ed stoi do mnie tyłem. Podeszłam do niego i chciałam go przestraszyć. Byłam od niego już około jeden metr, gdy ten powiedział :

• Cześć śpiochu ! - Nawet się nie obrócił !
• Yhm... No cześć. - chłopak dopiero wtedy się odwrócił w moją stronę i lekko się zgiął pokazując swój policzek. Ja zamiast tego po prostu... na niego wskoczyłam! Chłopak odchylił się do tyłu i zaśmiał.
• Cóż za energiczne przywitanie ! - dalej chichotał. Odczepiłam się od niego i dałam mu ten upragniony buziaczek w policzek.
• Co tam pichcisz ? - spytałam tylko ździebko ciekawa.
• Spróbuj – powiedział. Wzruszyłam ramionami i skierowałam się do jadalni, która swoją drogą była połączona z kuchni. Chłopak szedł za mną z dwoma talerzami. Trzymał je na tyle wysoko, że nie mogło zobaczyć co tam się znajduję. Usiadłam grzecznie na krześle i czekałam. Chłopak podstawił mi pod nos talerz. Hm... Co mogę powiedzieć? Że widzę to pierwszy raz! Edward wrócił się do kuchni aby przynieść mi jeszcze widelec i nóż. Wpatrywałam się w danie z otwartą buzią. Pachniały cudownie jednak nie mogłam się zabrać do ich zjedzenia...
• Co to jest ? - zapytałam wskazując na pół kola na moim talerzu. Miały blado żółty kolor i były tak dziwnie zakończone.
• Pierogi. - odpowiedział z uśmiechem.
• Pierogi ? - upewniłam się. Pierwszy raz słyszałam taką nazwę.
• Zgadza się. Kuchnia Europejska.
• Szczegóły Edwardzie, szczegóły.
• Dokładnie to kuchnia Polska. - powiedział kiedy kroiłam 'pierogi' na pół i wsadziłam jedną część do ust. Mmm pycha! W środku poczułam ser i ziemniaki. Pierwszy raz jadłam taką potrawę. - Ich nazwa to tak właściwie pierogi Ruskie.
• Ruskie ? Ale mówiłeś, że to z Polski – powiedziałam i starałam sobie przypomnieć gdzie leżą oba te kraje.
• Tak. Ale podobno Rosja przywłaszczyła se sobie podczas wojny. A tak pisało przynajmniej w książce – powiedział i uśmiechnął się czarująco. Dalej jedliśmy w ciszy. Ja zachwycałam się smakiem tych potraw, a Edward... Sama nie wiem co robił. Mnie w tej chwili interesowały tylko te przepyszne pierogi. W pewnej chwili mój najlepszy na świecie kucharz się zaśmiał.
• Co cię tak bawi ?
• Przypomniała mi się wczorajsza sytuacja - ponownie się zaśmiał. - Ja się starałem a ty sobie usnęłaś. No kobieto ! - teraz śmiałam się razem z nim. Tylko, że z innego powodu – ja nie złamałam swojej zasady dotyczącej seksu i byłam z siebie kurewsko dumna. Gdy w końcu skończyłam ten cudowny posiłek podeszłam do Edwarda i dałam mu całusa w policzek.
• Dziękuje! Było przepyszne! - wyszeptałam mu do ucha swoim firmowym głosem i stanęłam za nim. Dotknęłam jego lewego ramienia a gdy ten obrócił się w tamtym kierunku z prawej strony wyciągnęłam rękę i sięgnęłam po jeszcze jednego pieroga i włożyłam go do buzi. - I to też. - zaśmiałam się kiedy wpatrywał się we mnie jak dziecko, któremu właśnie zabrano lizaka.

Ciągle chichotałam, kiedy wchodziłam do kuchni aby umyć naczynia. Podczas tej banalnej czynności zastanawiałam się nad kilkoma tygodniami, które spędziłam u Cullenów...

I nagle zamarłam przypominając sobie imprezę i coś, co obiecałam moim przyjaciołom. Miałam im wszystko wytłumaczyć. Opowiedzieć o moim życiu. Talerz wysunął mi się z ręki i zaczął upadać. Nie miałam szans go złapać. Ale zamiast mnie, zrobił to... Edward, który nie wiem jakim cudem stał za mną. Uśmiechnął się do mnie pokrzepiająco i puścił oczko.

• Edwardzie... -zaczęłam, gdy chłopak odłożył talerz na swoje miejsce i zaczął wpatrywać się centralnie w moje oczy – może moglibyśmy dziś wieczorem spotkać się z naszymi przyjaciółmi ?
• Spoko, już do nich dzwonię. - powiedział klepiąc mnie po plecach.

Już dziś prawda miała wyjść na jaw...

* Najlepszy mój sposób na otrzeźwienie . Ale delikatnie dziewczynki , delikatnie chyba, że chcecie wyjść na światło dzienne z czerwonym plackiem na twarzy ;p

** Ostatnio mnie się taka sytuacja zdarzyła, że byłam w łazience i suszyłam włosy. Na pralce leżały moje ubrania. No i tak niefortunnie spinka z ciężkiego i twardego plastiku, która leżała na ciuchach spadła z nich i uderzyła prosto w mój malutki paluszek, gdzie znajduję się odcisk. Trafiła prosto w mały bąbelek ;(

Heeeej !

Wiem, że długo nie pisałam ale nie miałam weny ;p Jeśli dobrze pójdzie to następny rozdział być może pojawi się już jutro ;) Chciałam go dodać osobno bo to będzie raczej ważny moment ;)

Jak widać wprowadziłam trochę kuchni polskiej ;) Nie wiem czy w Stanach Zjednoczonych o niej słyszano, ale w moim opowiadaniu owszem ^^

Oczywiście notka nie może obejść się bez dedykacji :P :

• Katie – aj ! Dziewczyno normalnie Kocham Cię :D Chyba nie muszę pisać nic więcej bo wiesz wszystko z gg ;)
• Bells Cullen-Swan i Rosa – dziewczyny ! Bo popadnę w samouwielbienie przez was :D
• Rose – wena idzie w moim kierunku wieeeelkimi krokami ^^
• Katerina – jak zwykle jedno pytanie ;p Kiedy nowy rozdział ? Kocham twojego bloga i w cholerę sprawdzam codziennie czy nie ma czasem notki ;p
• Sandi ! - to samo co u Kateriny ! Kiedy nn ? :D
• Agusia1899 – a ja się cieszę, że podobają ci się te moje wypociny ;)
• Wampirzyca Magda – cieszę się, że prolog ci się podobał bo ja osobiście uważam, że to pomyłka. W sensie, że napisałam to jakbym miała 8 lat a nie 14 ^^ Bardzo dziękuje za pomoc przy zapoznaniu się z blogiem i ten zajebisty wystrój .
• Pepsi17 – ty też nie próżnujesz ^^ Rozdziały to ty dziewczyno masz zajebiste ^^

Ale i tak chciałam wam dziewczyny podziękować – za wspieranie mnie i pisanie tych wspaniałych komentarzy, ale proszę was o krytykę :D 

Jeżeli dobrze pójdzie to następny rozdział możliwie, że będzie jutro bądź pojutrze ;)
Jakby co to moje gg to piszcie śmiało :P ---> 44023229 <---

Rozdział byłby jeszcze wczoraj gdyby nie ten durny onet ! Nie mogłam normalnie notki dodać . Teraz - tu na blogspocie wszystko jest ok ;)